Bij de ontwikkeling van eerste generatie van de Grandland werkte Opel al nauw samen met Peugeot en Citroën, ondanks dat Opel toen nog net geen onderdeel uitmaakte van hetzelfde concern. Het opereerde toen nog onder de vleugels van het Amerikaanse General Motors. Niet veel later werd Opel wel onderdeel van het Franse PSA-concern, wat op zijn beurt inmiddels deel uitmaakt van Stellantis.

Het is dan ook niet gek dat voor de compleet nieuwe tweede generatie van de Grandland dezelfde schaalbare basis gebruikt wordt waarop ook de nieuwe Peugeots 3008 en 5008 staan. Op basis van deze architectuur - die door het leven gaat als STLA-medium - volgt binnenkort nog een hele reeks andere modellen bij de diverse Stellantis-merken. Behalve zijn basis deelt de Grandland ook zijn aandrijftechniek met de Peugeots 3008 en 5008 .

Het betekent dat de auto verkrijgbaar is als mild hybrid en plug-in hybride, en nu voor het eerst ook volledig elektrisch. Doordat Stellantis er voor heeft gekozen al die aandrijfvarianten in een en hetzelfde model te leveren waren compromissen hier en daar onvermijdelijk. Maar het bood ook voordelen zoals meer flexibiliteit in de productie, bijvoorbeeld wanneer de vraag verschuift van meer van de ene naar meer van de andere aandrijfvariant.

En er kan van schaalvoordeel geprofiteerd worden doordat maar voor één model materiaal ingekocht hoeft te worden. De schaalbare architectuur staat het toe om te spelen met afmetingen. Hierdoor is de Grandland niet alleen grote.