Het was in de meivakantie dat Parcival Weijnen in een pub in Ierland nietsvermoedend zijn mail opende en het bloed uit zijn gezicht voelde wegtrekken. De afzender was een advocaat die Weijnen liet weten dat er een kort geding tegen hem zou worden aangespannen, als hij een onderzoeksartikel naar een omstreden vastgoeddeal niet zou terugtrekken. Weigerde hij, dan zou hem een dwangsom worden opgelegd.

„Ik ging meteen rekenen”, zegt Weijnen, „en realiseerde dat dit in de miljoenen zou kunnen lopen.” De mail was ook gericht aan weekblad De Groene Amsterdammer , waar het artikel was gepubliceerd , en aan het mede door hem opgerichte journalistieke onderzoekscollectief Spit . Weijnen, op vakantie met zijn gezin, doorliep alle scenario’s.

„Ik dacht dat ik mijn woonark zou kunnen kwijtraken, dat dit het einde van mijn carrière zou zijn”, zegt hij. „En ik dacht: misschien hebben ze wel gelijk, misschien heb ik een fout gemaakt.” Van de fijne gezinsvakantie bleef weinig over.

Het ging om een groot, onderzoeksjournalistiek artikel over de verkoop van grote pakketten (sociale) huurwoningen waaraan institutionele beleggers veel geld verdienen. De behandelend notaris daagde Weijnen voor de rechter. Hij eiste niet alleen terugtrekking van het artikel, maar ook rectificatie en dat het stuk niet meer gevonden zou kunnen worden via Google.

Op iedere eis stond een afzonderlijke dwangsom. Twee maanden van brieven over en weer volgden. Daarin kreeg Weijnen (1970), freelance jou.