Op tv voor de leeuwen gegooid, zo’n land zijn we geworden Twee keer per week schrijft Stevo Akkerman een column waarin hij de ‘keiharde nuance’ en het ‘onverbiddelijke enerzijds-anderzijds’ preekt. Lees ze hier terug. I n het eerste debat dat Dick Schoof voerde als premier, werd hij gedwongen te verklaren dat een moslima ‘gewoon een mens’ was.

Dat was een gênante vertoning, die begon met PVV-minister Marjolein Faber; zij had Kamerlid Esmah Lahlah aangeduid als ‘PvdA-hoofddoekje’. Daarop werd de premier vanuit de bankjes verplicht tot een mens-verklaring. Wie naïef wilde zijn, kon dit zien als een positief gebaar, maar het was iets anders: door zich in te laten huren door Geert Wilders, had Schoof voor lief genomen dat hij in situaties als deze terecht zou komen.

Dat hij daar niet voor bedankte, zoals anderen die gepolst werden, gaf een indicatie van zijn eigen opvattingen, al speelde hij de belangeloze uitvoerder van een hoofdlijnenakkoord dat anderen in elkaar hadden gezet. Maar nu, na het geweld in Amsterdam, is het alsof hij voor het eerst namens zichzelf spreekt. Het blijkt uit de manier waarop hij de ellende meteen beschreef als ‘een groot integratieprobleem’, maar meer nog uit het gemak waarmee hij antisemitisme onder de noemer ‘terrorisme’ wil scharen, om vervolgens mensen het Nederlandschap te kunnen ontnemen en het land uit te zetten.

“De premier begint zijn ware gezicht te laten zien”, zei oud-hoogleraar rechtswetenschap Jan Brouwer.