Op donderdagavond om 23.32 uur stuurt Marcel Kok van het Planbureau voor de Leefomgeving een bericht vanuit Rome. „Enorme opluchting in de zaal.

De COP heeft geleverd. Zonder de nu gemaakte afspraken zou het Global Biodiversity Framework een lege huls zijn gebleven.” Enkele minuten daarvoor is over de grote thema’s van de biodiversiteitsconferentie – financiering en monitoring – eindelijk overeenstemming bereikt.

Wat op de internationale VN-biodiversiteitsconferentie in het Colombiaanse Cali (Conference of the Parties 16, COP 16) afgelopen oktober niet lukte, hebben de deelnemers in Rome de afgelopen drie dagen wél bereikt: de losse eindjes zijn aan elkaar geknoopt. Ruim twee jaar geleden, tijdens COP 15 in het Canadese Montreal, werd na bijna twee weken moeizaam onderhandelen door 196 landen een biodiversiteitsakkoord gesloten: het Kunming-Montreal Global Biodiversity Framework (KMGBF), inclusief 23 actiedoelen voor 2030. Een van de meest in het oog springende doelen was de 30 procent-doelstelling: vóór 2030 zou 30 procent van het totale aardoppervlak – zowel land als water – effectief moeten worden beschermd.

Maar in Colombia bleek het extreem moeizaam om duidelijke afspraken te maken over hoe voortgang van biodiversiteitsdoelen valt te monitoren en hoe kan worden gewaarborgd dat landen hun beloften nakomen. Ook financiering was een heikel punt: hoe zouden de benodigde honderden miljarden dollars worden binnengehaald? De top in Calia eindigde daardoor op.