Een baan als personal trainer, fysiotherapeut of in de biomedische technologie, en alle vrije uurtjes opofferen voor een olympische droom. Zo bereikten Sara Wennekes (windfoilen), Tristan Tulen (schermen) en Ruth Vorsselman (kanosprint) ‘Parijs’. Ze regelden en financierden jarenlang zelf hun trainingen, reizen, materiaal, coaching en sponsors.

De drie zijn daarmee uitzonderingen binnen TeamNL. De meeste Nederlandse sporters op de Spelen hebben al langer de zogenoemde A-status, die recht geeft op een stipendium, een vergoeding rond het minimumloon. Daarnaast kunnen topsporters met een A-status gebruikmaken van topsportfaciliteiten zoals die op Papendal.

En er zijn aanvullende regelingen, zoals doorbetaling bij zwangerschap en toelages om onderwijs te volgen. Nederland telt op dit moment ongeveer zeshonderd sporters met een A-status. Toch is topsport in Nederland geen duurzaam beroep.

De looptijd van een stipendium is in principe een jaar en de criteria zijn streng: je moet prestaties leveren die aantonen dat je bij de beste acht van de wereld hoort. „De topsport kent strenge functioneringsgesprekken,” zegt André Cats, directeur topsport van NOC-NSF. „Je functioneringsgesprek is op het WK.

” Eerst moet je dus presteren, dan volgen de financiële middelen. Dit reactieve beleid is ongunstig voor kleine sporten. Als er geen wereldtopper is, organiseert NOC-NSF geen topsportprogramma.

Zo zitten de schermers al jaren zonder bondscoach. „De bond is welwillend, maar f.