‘De Britse grenzen blijven dicht en de deportatie van illegale immigranten zal doorgaan.” Dit zijn omineuze woorden van een verteller drie jaar vanaf nu, het tijdvak waarin Alfonso Cuaróns Children of Men zich afspeelt. De film toont het Verenigd Koninkrijk als dystopie waarin mensen met een andere culturele achtergrond dan de Angelsaksische doelwit zijn van staatsterreur en de toorn van de bevolking.

Opmerkelijk is hoe juist Britse dystopische fictie het gesprek rondom het migratievraagstuk in Europa en Amerika beschrijft én voorspelt, waarvan Children of Men een ijzingwekkend voorbeeld is. Het bronmateriaal is een roman van de Engelse schrijver P.D.

James, maar Cuarón maakt er zijn eigen verhaal van door op de onderdrukking van vluchtelingen te focussen, fugees geheten, naar refugees . De film raakt een zenuw nu het VK deze zomer op hete kolen zit vanwege de explosies aan extreemrechts geweld in verschillende steden. Aanleiding was de mesaanval in Southport waarbij drie kinderen omkwamen en verkeerd werd toegeschreven aan een islamitische migrant.

En in de VS heeft Trump de speerpunten van zijn campagne extra benadrukt: landsgrenzen dicht vanwege de instroom van „the meanest guys you’ve ever seen” , en „de grootste massadeportatie uit de geschiedenis van de mensheid”. Zo stookt Trump op televisie en sociale media het vuurtje op. Live in beeld, schuimbekkend, beschrijft hij de verkrachting van een jonge vrouw.

„Het monster wilde haar niet doodschieten m.