M ichel: „Nancy en ik kennen elkaar al vijftig jaar. Zij was het buurmeisje van mijn oma. Omdat mijn vader bij een baggerbedrijf werkte, heb ik mijn jeugd doorgebracht in Zuid-Afrika en in de Verenigde Staten.

Maar in de vakanties was ik vaak bij oma in Rotterdam en zag ik Nancy dus.” Nancy: „Dan speelden we samen buiten of gingen we naar de schaatsbaan.” Michel: „Als mijn ouders oma belden vanuit Zuid-Afrika, zei oma vaak tegen Nancy: ‘Kom je, Michel gaat straks bellen’.

Dan vertelde ik haar dat ik een krokodil had gezien of dat er een aap in de tuin zat.” Nancy: „Later, toen ik ging werken als grondstewardess op Zestienhoven, zagen we elkaar bijna niet meer.” Michel: „Mijn leven ging ook door: van New Orleans verhuisden we naar Jacksonville, ons gezin was altijd op reis.

Ik ben tot mijn 42ste wel achtendertig keer verhuisd. Steeds moesten we weer ergens integreren. Ik heb die Amerikaanse mentaliteit meegekregen: alles is mogelijk, iedereen kan slagen in het leven.

Maar met Nancy woon ik al vijftien jaar op hetzelfde adres.” Nancy: „Hij heeft nu rust gevonden.” Michel: „We hebben allebei andere relaties gehad, maar nu zijn we al vijftien jaar samen.

” Nancy: „We kwamen elkaar weer tegen voor het huis van zijn oma.” Nancy: „Toen ik eind twintig was, wilde ik ondernemer worden. Toen heb ik een bloemenwinkel geopend.

Daar kon ik al mijn creativiteit in kwijt. Die zat altijd al in me, maar kwam er niet uit. Ik had veel bedrijven als klant: ho.