Hoe verandert onze samenleving als steeds meer beslissingen worden overgelaten aan algoritmen? Voor het onderzoeksprogramma AlgoSoc (Algorithmic Society) doen zeventig academici hier tien jaar lang, tot 2032, onderzoek naar. De vragen waarmee ze zich bezighouden zijn deels filosofisch, deels technisch. Zo’n samenwerking heeft ook een hele praktische kant, ervoer José van Dijck, hoofdonderzoeker van de Universiteit Utrecht (UU) al snel.

„We werken met vijf universiteiten op tal van verschillende platformen. Best onhandig.” De Universiteit van Amsterdam gebruikt bijvoorbeeld Zoom, medewerkers van de UU mogen dat om veiligheidsredenen eigenlijk niet.

De ene universiteit gebruikt Microsoft Office en Teams, de andere Google Drive. Om vergaderingen te plannen wordt al snel naar de Datumprikker-app gegrepen. Het ongemak over de hoeveelheid data die je daarmee over jezelf weggeeft, wordt op de koop toe genomen.

Met wat gegoochel is het allemaal oplosbaar, zegt Van Dijck. Maar de grotere en belangrijkere vraag blijft: wat doen we met de grote databestanden die uit het onderzoek komen? Daar moeten betrokken onderzoekers allemaal bij kunnen, ongeacht of ze via de TU Delft, Tilburg University, de Erasmus Universiteit of de Universiteit van Amsterdam deelnemen. Zo’n gedeelde virtuele ruimte bleek niet beschikbaar te zijn.

Alle cloudopslag loopt via de contracten van de verschillende universiteiten. En iedere instelling heeft weer zijn eigen veiligheidsprotocollen, contracten en .