Sinds Elon Musk tegenover Rosemarie kwam wonen, heeft hij zich nooit voorgesteld. Wat haar nieuwe overbuurman wél deed, was bij de gemeente lobbyen voor het hernoemen van hun gemeenschappelijke straat in het Texaanse gehucht Boca Chica: van Weems Street naar Memes Street. „Alleen maar omdat iemand hem blijkbaar uitlachte, toen hij zei dat hij op Weems Street woonde”, vertelt de Amerikaanse pensionada op de stoep van haar villaatje, dat uitkijkt op de twee meter hoge schutting die Musk heeft laten optrekken rond zijn tuin.

„Deze kerel heeft een ego...

” Een jonge vrouw jogt deze middag op en neer door de straat, zoals heel Boca Chica bijna volledig overgenomen door twintigers en dertigers. Ooit was het strandplaatsje een enclave voor ‘snowbirds’, oudere Amerikanen uit noordelijke staten die er neerstreken om te overwinteren. Het ligt in het uiterste zuidpuntje van Texas, pal tegen de grens met Mexico, met het hele jaar prima weer en het strand van de Golfkust op loopafstand.

In 2014 ontdekte Musk het uithoekje ook en kocht hij er een lap grond voor SpaceX. De laatste vier jaar is dit rap uitgedijd tot het voornaamste complex van zijn bloeiende ruimtevaartbedrijf, met enorme fabriekshallen en iets verderop lanceerplatformen voor onder meer zijn vlaggenschip, Starship. SpaceX is het bedrijf dat Musk het meest dierbaar is: hij richtte het op nog voor zijn stekkerautomaker Tesla en bezit nog bijna de helft van de aandelen.

Duizenden, vooral jonge werknemers maken in B.