Nederland moet in 2025 koploper zijn in proefdiervrij onderzoek. Dat was de ambitie die het kabinet-Rutte II uitsprak in 2017. Maar een stevige daling van het aantal dierproeven kwam er tot nu toe niet.

In Nederland worden dierproeven gedaan op levende, gewervelde dieren, waaronder muizen, ratten, konijnen, varkens, vissen en apen (niet-menselijke primaten). Dat gebeurt binnen de strenge eisen van de Wet op de dierproeven. Er zijn 78 bedrijven en instellingen in Nederland die een vergunning hebben om dierproeven te doen of proefdieren te fokken.

Dat zijn bijvoorbeeld universiteiten, universitaire ziekenhuizen, onderzoeksinstellingen en farmaceutische bedrijven. Op 12 december is in de Tweede Kamer een commissiedebat over proefdiergebruik en de transitie naar proefdiervrije innovatie. Hoe staat het ervoor? Vijf vragen over dierproeven.

Volgens de Wet op de dierproeven is een dierproef „elk [...

] gebruik van een dier voor experimentele [...

] wetenschappelijke [...

] of onderwijskundige doeleinden”. Het dier moet daarbij ten minste evenveel pijn, angst, lijden of blijvende schade ervaren als bij het inbrengen van een naald. „Bij een fysieke ingreep is dit meestal makkelijk te beoordelen”, zegt Wim de Leeuw, diergeneeskundige en vicevoorzitter van het Nationaal Comité advies Dierproeven.

Maar er vindt bijvoorbeeld ook onderzoek plaats waarbij dieren in het wild kort gevangen en weer vrijgelaten worden. Dat telt op zichzelf niet als dierproef, zegt De Leeuw. Tenzij er daa.