Op de dag dat Rusland Oekraïne binnenviel, was Alex Pirlya (34) niet thuis in Kyiv. Hij was de Kilimanjaro aan het beklimmen met zijn vriendin. Ze keerden niet terug naar Oekraïne, maar eindigden een paar maanden na de Russische invasie in Nederland.

Pirlya kon aan de slag in Amsterdam bij het kantoor van zijn werkgever, een Amerikaans techbedrijf. Afgelopen zaterdag stonden ze op de atletiekbaan in Den Haag, klaar om tien kilometer te lopen. Eerst over de rode baan, dan door de duinen.

Net als vijfhonderd anderen zijn ze naar de Haagse atletiekbaan gekomen vanwege de Oekraïense onafhankelijkheidsdag. Op de baan klinkt gejoel en muziek en op een naastgelegen veldje kunnen kinderen koekhappen en sjoelen. Maar er is ook een tent waar in Nederland revaliderende Oekraïense militairen met elkaar in gesprek gaan.

Voor de invasie was de onafhankelijkheidsdag vooral een feestdag. „Nu voelt het ook als een dag waarop we strijdbaar moeten zijn”, zegt Uliana Bun (35), een van de organisatoren van het evenement. Bun woont al veertien jaar in Den Haag.

„Het is moeilijk om hier te zijn, terwijl familie en vrienden in Oekraïne in oorlog leven. Daarom wilden we iets doen. Deze loop is een manier voor mensen om hun geliefden te herdenken.

En om samen te komen.” De deelnemers lopen de ronde van twee, vijf of tien kilometer niet met hun eigen naam op de borst, maar met een zelfgekozen plek in Oekraïne, of met de naam van iemand die is gestorven aan het front. Sommige deelnem.