„Ik krijg het hier heel warm van. Of beter gezegd: Spaans benauwd.” Charles Graft kijkt naar een berg kleding, in balen geperst, met wit plastic omhuld.

De zakken liggen hoog opgestapeld in de bosjes. Hij staat naast het sorteercentrum Sympany in Assen, waarvan hij directeur is. Binnen is het vol, daar liggen de balen tot het plafond.

Daarom zijn ze ook buiten opgestapeld, tot de randen van het erf. „Er is gewoon niemand die het wil hebben.” Sympany regelt voor 67 gemeenten inzameling, sortering en export van tweedehands textiel.

De meeste afgedankte kleding uit de textielbakken gaat van oudsher als tweedehands kleding naar andere landen. Maar er is crisis in de Nederlandse kledinginzameling- en sorteerindustrie: de verkoopprijzen voor gesorteerde tweedehands kleding zijn de eerste helft van dit jaar met meer dan 30 procent gedaald. Inzamelaars en sorteerders kampen met oplopende voorraden, aldus de Vereniging Herwinning Textiel.

„Zowel inzameling als sortering van gebruikt textiel is op dit moment verlieslatend”, zegt Lennert Vermaat, secretaris van de branchevereniging. De moeilijke markt heeft verschillende oorzaken: Oekraïne en Rusland zijn met hun oorlog (grotendeels) weggevallen als klant. Ook in andere delen van de wereld leidt onrust tot verminderde vraag.

Een andere belangrijke oorzaak ligt in wat ultrafastfashion heet, supergoedkope kleding van twijfelachtige kwaliteit. „We zien buiten Europa, met name in de Afrikaanse landen, dat de vraag afneemt”.