Op een zondagmiddag in november 1981 staan enkele tientallen muziekliefhebbers in de gekraakte Posthoornkerk in Amsterdam bij een optreden van The Birthday Party, een nog onbekende Australische groep. Onder de gebrandschilderde ramen rent en springt zanger Nick Cave, met bloot bovenlijf en getoupeerde leeuwenmanen, heen en weer over het podium. Hij laat zich op zijn knieën vallen en briest onheilstijdingen in de gezichten op de eerste rij: „Hands up who wants to die”.

De graatmagere Rowland S. Howard speelt knarsend op een haveloze gitaar, rechts ligt Tracy Pew op de grond en laat de basgitaar dansen op zijn in leer gestoken kruis. Zijn basnoten vormen een sensuele ondergrond voor Caves donderpreek.

Ook aanwezig is cameraman Menno Grootveld die het optreden komt filmen voor piratenzender PKP-TV. Grootveld is gewend om tussen de muzikanten op het toneel te staan, voor het beste perspectief. Hij vraagt daar nooit toestemming voor.

„In die tijd deed je dat gewoon.” Grootveld klimt op het podium als het optreden begint, zet de camera aan en wordt er na enkele seconden „met een enorme trap” van afgeschopt door Cave. Hij landt op de stenen vloer.

„Ik schrok me dood, maar ik en de camera maakten het goed. Achteraf snapte ik zijn reactie wel. Het was nogal brutaal om daar zomaar te gaan staan.

” Deze eerste Nederlandse tournee van The Birthday Party zal het begin zijn van een innige relatie tussen Nick Cave en het Nederlandse publiek die al veertig jaar standhoudt. T.