Licht kan strijken en beschijnen, uitlichten en schaduwen werpen. Hoe cruciaal de belichting van een theatervoorstelling kan zijn, blijkt in de musical The Last Five Years . Op het lege, zwarte toneel scheppen lichtbundels de sfeer.

Zij benadrukken de emoties van de personages en bepalen de setting. Bij een liefdesscène aait licht over de bühne; als de harde werkelijkheid zich opdringt, straalt ijzig wit uit de lampen aan weerszijden van het speelveld. Voor deze voorstelling componeerde Jan Kortbeek een indrukwekkende choreografie van licht.

Het minimale toneelbeeld van de Nederlands bewerking van The Last Five Years (waarvan het origineel ruim twintig jaar geleden in Chicago in première ging) past goed bij het intieme verhaal dat wordt verteld. In de voorstelling doorlopen twee geliefden hun relatie: híj van verliefdheid tot einde, zíj van de breuk naar het prille begin. De verhaallijnen kruisen op het moment dat de twee, halverwege, trouwen.

The Last Five Years is een doorgecomponeerde musical: de elkaar opvolgende nummers vertellen het verhaal, daartussen zijn er nauwelijks dialogen. Om en om zingen de geliefden een lied. De Amerikaanse auteur en componist, Jason Robert Brown, heeft geput uit uiteenlopende muziekstijlen met latin en jazzy loopjes, maar voorziet ook in een traditioneler musicalgeluid.

Deze composities worden mooi-afgemeten uitgevoerd door twee strijkers en een pianist aan de rand van het toneel, waar ook de performers zitten als hun tegenspeler ee.