Een stoer gorillamannetje siert nog altijd het logo van de dierentuin in Berlijn, de Zoo Berlin, die dit jaar zijn 180ste verjaardag viert. Het beeldmerk is een eerbetoon aan de eerste gorilla in die in 1928 de dierentuin kwam als tweejarig jonkie: Bobby, een laaglandgorilla gevangen in Congo. Hij werd snel razend populair en het publiek wilde alles over hem weten: dat hij sliep met een knuffeldoek bijvoorbeeld.

Bobby groeide op tot een grote zilverrug. Zo populair was hij, dat Bobby de inspiratie vormde voor een vrolijk swingend lied: ‘Mein Gorilla hat ’ne Villa im Zoo’ (‘Mijn gorilla heeft ’n villa in de dierentuin’). Dat lied, gespeeld en gezongen door de populaire Duitse jazzdansband Weintraubs Syncopators, werd een grote hit in Duitsland in 1933 – het jaar dat Hitler aan de macht kwam.

Aan politiek deed de gorilla in het lied overigens niet: „Mijn gorilla leeft tevreden en vrolijk / Politiek kent hij niet / En zijn grootste geluk is zijn gemalin te krabben...

” (In de oorspronkelijke tekst van Fritz Rotter: „ Mein Gorilla lebt zufrieden und froh / Er kennt keine Politik / Und es ist sein höchstes Glück / Die Gemahlin zu jucken. ”) De muziek, een paso doble , is van Bronislaw Kaper en Walter Jurmann. Zo speels, zorgeloos, a-politiek en upbeat als dit gorilla-dansnummer van de Weintraubs Syncopators klonk, zo niet-zorgeloos was de tijd waarin het nummer uitkwam, in een film en op plaat in januari 1933.

In dat jaar waren de Weintraubs Syncopators op.