Hij is misschien de meest geliefde kinderboekenolifant uit de geschiedenis, en anders wel de oudste. De Franse Babar (1930) laat soortgenoten als de Amerikaanse Dombo (1941) en de Britse Elmer (1968) met gemak achter zich. En elke keer als hij lijkt te verdwijnen uit het collectieve kindergeheugen, wordt hij weer ergens opnieuw uitgevonden – kunstenaars gaan graag met hem aan de haal.

Generatie Alpha – het kroost van de millennials – kan nu kennismaken met het vermaarde olifantje in de muzikale familievoorstelling Babar en het ontstaan van de wereld. Ze krijgen een dynamische Babar, met Franse en Afrikaanse muziek, een verteller, live-animaties en een nieuw verhaal waarin een deel van het oude is opgenomen. De voorstelling is bedacht door Pauline Post, pianist en artistiek leider van het negenkoppige Ensemble SeaSession.

‘Ik ben altijd fan geweest van Babar’, zegt Post. Ze bedoelt daarmee niet alleen de deftige olifant, maar ook de compositie l’Histoire de Babar (1946) van diens landgenoot Francis Poulenc, een werk voor piano en verteller dat later werd georkestreerd. Babar is het geesteskind van de Franse pianist Cécile de Brunhoff.

Ze verzon verhaaltjes over een olifantje als haar kinderen de slaap niet konden vatten. Haar man, de kunstenaar Jean de Brunhoff, begon de vertelsels te tekenen. Na het overlijden van de tekenaar zette zijn zoon Laurent de serie voort.

De goedmoedige koning van het olifantenrijk – kroontje op, driedelig groen kostuum – heeft een.