Op de uiteindes van het hoefijzer zijn er twee manieren waarop moslims ons duidelijk proberen te maken dat ze het niet naar hun zin hebben: 1) jammeren dat het ze zo moeilijk wordt gemaakt en 2) aanslagen plegen. In de eerste categorie nu een hallucinant stukje opschrijfbaklava in het AD met klaaglims die vinden dat Rotterdam niet islamitisch genoeg is en dat ze daarom maar overwegen te vertrekken naar een (ander) islamitisch land. Dan loopt er een of andere knakker leeg: "Dit is mijn thuis, maar je voelt je veilig in een inclusieve samenleving en we zien keer op keer dat die er niet is.

Infiltratie in gebedshuizen en onderzoeken specifiek naar moslims zijn aan de orde van de dag. Het is een optelsom van dingen die moslims buitenspel zetten in de samenleving." Okee dus je krijgt alle ruimte je geloof te belijden, gigantische moskeeën te bouwen, eigen scholen op te richten, eigen politieke partijen op te tuigen (en de Tweede Kamer te bereiken), eigen voetbalclubs te beginnen.

Je krijgt alle kansen en mogelijkheden, onvoorwaardelijke steun van vrijwel alle politieke partijen (okee van eentje niet), de kranten staan vol met geleuter over de ramadan, de ex-burgemeester van je stad is salafist, de gemeente communiceert met je in het Arabisch, als de kolen heet worden grijpt de rechter wel in over een komma, je hoeft je theehuis niet uit en je kan godbetert hoofdagent worden en voorgaan in een islamitisch gebed en dan vragen wij ons daarbij af: hoe inclusief moet een samenleving .