Als je de eerste beta hebt gespeeld, weet je dat Monster Hunter Wilds het wat anders aanpakt dan voorgaande delen. World experimenteerde al met een wat meer verhalende introductie, maar in Wilds stap je pas echt in een filmische rollercoaster. Vanaf de seconde dat je jouw hunter bestuurt, is het één en al actie.

Direct raas je door de woestijn op je chocobo-achtige Seikret en bescherm je je metgezellen tegen aanvallende zandwormen. In de paar rustmomentjes die daarop volgen, informeren karaktervolle handlangers je over de ecologie van het gebied om je heen, om je vervolgens naar je volgende prooi te sturen. Wij mochten onlangs een aantal daaropvolgende missies spelen, en ik kan alvast zeggen: die stuwende actie gaat na de introductie onverminderd door.

Ik kreeg een verrassend groot deel van het verhaal te spelen tijdens mijn hands-on, beginnend bij de intro en eindigend bij het verslaan van Uth Duna: het toproofdier van het junglegebied. Voor de MonHun-veteranen onder ons: dit was ongeveer tot Hunter Rank 3 a 4. In die tijd versloeg ik een zevental unieke monsters.

Daarna kon ik nog een andere save game (in HR4) laden, waar ik het tegen de oude bekende spinnenbaas Nerscylla opnam, evenals de griezelige, haast buitenaardse Rompopolo. Wat in die speeltijd vooral opviel, was hoe aanwezig het verhaal is. In eerdere delen werd je in het diepe gegooid.

Je kreeg hooguit wat missies om eieren of planten te verzamelen, voor je het vrijwel zonder context op mocht nemen tegen je eer.