Lennon is volgens zijn moeder een actief kind. "Hij zit sinds dit jaar op freerunnen en dat is echt de ideale sport voor hem. Hij is heel open en outgoing persoon die heel goed weet dat hij anders is, maar daar ook wel op zijn eigen manier mee om kan gaan.

" Wat Lennon anders maakt dan andere kinderen, is dat hij het oculo-auriculo-fronto-nasaal syndroom heeft, een verzameling van verschillende aandoeningen. Zijn gezicht ziet er anders uit; hij heeft een schisis en hij kan minder goed horen en zien. "Ik vind mijn oog wel jammer", vertelt Lennon.

"Daardoor zie ik nooit zo veel als 'normale' mensen. Maar ik vind het ook wel leuk, want ik ben heel bijzonder." "Eigenlijk is de hele linkerkant van zijn gezicht gewoon niet goed ontwikkeld", zegt zijn moeder.

Toen Thirza 20 weken zwanger was, ontdekte ze dat haar zoon een schisis heeft. "Tijdens de geboorte kwam we erachter dat er meer aan de hand was. Eigenlijk is hij zo gezond als een vis, maar hij heeft de pech dat hij fysiek veel ongemakken heeft.

" De reacties die haar kind op zijn uiterlijk krijgt, doen Thirza veel. Het ging daardoor slecht met haar. Ze trok het niet hoe mensen op Lennon reageerden.

"Je wordt heel gevoelig, hè? Je hebt altijd je tentakels en gevoelssprieten aanstaan, want mensen reageren áltijd. Ze reageren door te kijken of door juist weg te kijken, door te lachen of door te fluisteren of wijzen." Lennon merkt dat hij bekijks trekt.

Hij vindt het niet zo erg als kinderen vragen wat er met hem aan de hand is.