„Ik houd van Tunesische muziek. Het brengt me terug naar Tunesië. Toen ik een aantal jaar geleden naar ‘ Ya Lella Winek ’ van Lotfi Bouchnak luisterde, dacht ik: zal hij ooit een concert geven? Ik hoorde dat hij op het festival van Hammamet zou spelen, precies tijdens mijn vakantie in Tunesië.

Zonder te weten met wie ik erheen zou gaan, kocht ik twee kaartjes. „Toen ik mijn moeder vroeg of ze mee wilde, zei ze: misschien moet je je vader vragen. Ik kwam er toen achter dat hij een groot fan is van Lotfi.

Met mijn moeder was hij blijkbaar zelfs naar een concert van hem geweest, lang geleden. Mijn vader zei meteen ja. „Hij had een geruit overhemd en een beige pantalon aan.

Het was duidelijk dat hij zijn best had gedaan om er goed uit te zien. Het concert was in een oud amfitheater. Het was ontzettend groot en propvol – Lotfi is een heel bekende zanger in Tunesië.

Mijn vader had ongepelde zonnebloempitjes meegenomen. Ik zei: ‘Papa, dat mag je niet eten tijdens een concert.’ Maar ik zag dat iedereen het deed: ze stopten de zonnebloempit in hun mond, beten de schil eraf, spuugde die op de grond en aten de pit op.

„Mijn vader zong het hele concert mee, net zoals de rest van het publiek. Hij was helemaal in zijn element. In het begin vond ik dat ongemakkelijk, maar na een tijdje ontspande ik.

Ik vond het mooi om zo’n andere kant mijn vader te zien. Het heeft me gestimuleerd om vaker leuke dingen met hem te doen. „‘Ya Lella Winek’ [Oh vrouw, waar ben je.