Een dampende espresso prijkt op de toog, uit het veelgeprezen Italiaanse koffieapparaat in het Donders Institute in Nijmegen. Hij is gezet door de al even geroemde Italiaanse chef Andrea, die er met een glimlach nog een cappuccino naast zet. Grazie , zeggen we, thank you , bedankt, in drie talen.

Peter Hagoort (70), hoogleraar Cognitieve Neurowetenschappen, weet hoe ons brein die woorden produceert. Eind september hield hij zijn aftreedrede, de hoogleraar is met emeritaat. Vlak vóór zijn rede leidt Hagoort zijn bezoek door zijn fysieke nalatenschap, het Donders Centre for Cognitive Neuroimaging op de campus van de Radboud Universiteit in Nijmegen.

Hij richtte het op in 1999, in 2002 opende toenmalig koning Beatrix het officieel. „We begonnen met drie man, hier in het gebouw waar voorheen chemische laboratoria hadden gezeten”, vertelt hij nippend aan zijn cappuccino in de kantine pal naast de ingang. De cognitieve hersenwetenschap, die de relatie tussen hersenfunctie en gedrag bestudeert, was in die tijd in opkomst.

„Maar de moderne MRI-scanners, waarmee de hersenen in beeld kunnen worden gebracht, stonden alleen in ziekenhuizen – onderzoekers konden die alleen in de schaarse avonduren gebruiken.” Daarom moest er een topinstituut komen, vond Hagoort, waar geavanceerde hersen-scanners en andere meetapparatuur voor onderzoekers beschikbaar zijn. Het kwam er, maar geld voor topwetenschappers was er niet, dus Hagoort recruteerde jonge veelbelovende onderzoekers die h.