Met borstklopperij over Turkije-deal slaat links de plank volledig mis Er is alle reden om asielzoekers niet als probleem, maar als oplossing voor vergrijzing te zien. Links kan beter inzetten op die kant van het verhaal, vindt Leo Lucassen, directeur van het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis Dit is een ingezonden opiniestuk. Het standpunt in dit artikel is niet per definitie ook het standpunt van Trouw.

Nu in Europa de angst voor asielzoekers door radicaal- en extreemrechts electoraal succesvol wordt uitgebuit, recentelijk in Oostenrijk en Duitsland, laait de discussie binnen sociaaldemocratische partijen weer op hoe met dit thema om te gaan. Opmerkelijk: de aanbevolen koers wijkt niet wezenlijk van rechts af. Zo betoogde Diederik Samsom onlangs dat links ‘wel degelijk een verhaal heeft over migratie’.

Hij verwees daarbij naar de Turkijedeal uit maart 2016. Die zou ertoe hebben geleid dat het aantal boten met vluchtende Syriërs en Afghanen en anderen drastisch afnam, doordat hun een alternatief werd aangeboden in Turkije, gefinancierd door de EU. En daarmee zou het ‘links’ zijn geweest die migratie aan de ‘frontlinie’ heeft hebben beteugeld en niet rechts, dat alleen maar holle taal over gesloten grenzen zou hebben uitgeslagen.

Op deze, enigszins zichzelf feliciterende, bewering valt veel af te dingen. Om te beginnen nam de migratie over zee al af ruim vóór de deal van kracht werd, al vanaf november 2015, bijna een half jaar voor het ingaan.