Al veertig jaar horen filmfans over Francis Ford Coppola’s Megalopolis : de meest legendarische film die nooit gemaakt is. Het zou het ultieme statement zijn van de visionair die The Godfather maakte. Óf de laatste nagel aan de doodskist van een regisseur die sinds de jaren tachtig geen écht goede film meer gemaakt heeft.

Deze week komt de film uit. En hij blijkt vooral verwarrend. Een Romeins epos in modern Amerika, waarin een visionaire architect, citerend uit Marcus Aurelius’ Meditaties , probeert de wereldstad ‘New Rome’ om te bouwen tot een groene utopie, geholpen door de magische substantie megalon.

Megalopolis zit zo vol complexe verwijzingen en ideeën dat sinds zijn première talloze blogposts, analyses en opiniestukken verschenen met titels als „ What is Megalopolis really about? ” In interviews noemt Coppola zelf liefde, creativiteit, de val van wereldrijken als thema’s. En 34 kunstenaars en filosofen die als inspiratie dienden, plus „de profeten”. Maar ook: „Ik voegde alles wat ik ooit gelezen en geleerd heb toe.

” Megalopolis is Coppola’s grootste gok op zichzelf. Hij werkte 40 jaar aan het scenario, herschreef het naar verluidt 300 keer, stopte 120 miljoen dollar eigen geld in het project en rondde het af op zijn 84ste. De film is zijn levenswerk.

En de beste manier om de film te begrijpen, is dus om hem te zien in de context van Coppola zelf. Coppola kreeg het eerste idee voor Megalopolis tijdens een andere gok op zichzelf: Apocalyp.