DEN HAAG - 'Had ik tien minuten later gebeld, dan was ik er niet meer.' De 78-jarige Marloes Nooijen is door het oog van de naald gekropen omdat haar CO-melder twee weken geleden begon te loeien. Ze doet haar verhaal om anderen te waarschuwen.

'Ik ging gelijk aan het zuurstof.' Op die bewuste zaterdagavond eerder deze maand zit de Haagse Marloes Nooijen lekker thuis achter de buis. Ze voelt zich suf, maar verder is er weinig om druk over te maken.

Tot haar CO-melder wordt geactiveerd en als een gek geluid begint te maken. Nooijen heeft werkelijk geen idee wat er aan de hand is, start haar computer op en zoekt naar informatie. Al snel komt ze overal dezelfde waarschuwing tegen: bel direct 112.

'Ik vond dat zo'n onzin, maar ja. Het zal wel.' Zo gezegd, zo gedaan.

Niet veel later hangt ze met een centralist van de meldkamer aan de lijn. Deze stuurt direct hulpverleners naar haar woning in stadsdeel Segbroek. 'Mevrouw, jas aan en naar buiten', klinkt het dwingend aan de andere kant van de lijn.

Ondertussen krijgt ze meer gezondheidsklachten. Ze is niet alleen suf, maar wordt ook misselijk en krijgt hoofdpijn. Opgetrommelde brandweerlieden doen een koolmonoxidemeting in haar huis en de uitslag is onverbiddelijk: 61 procent.

Mevrouw Nooijen wordt buiten door ambulancepersoneel opgevangen en ze krijgt direct zuurstof toegediend. 'Ik eindigde op de SEH met drie wondjes en daaromheen drukverband. Wat bleek: ze hadden drie keer bloed geprikt, maar daar heb ik niets meer van meegekregen.