Toen filmmaker Souleymane Cissé na aan de filmacademie in Moskou te hebben gestudeerd in 1970 naar zijn vaderland Mali terugkeerde, deed hij iets revolutionairs. Hij begon films te maken in het Bambara, de taal die door ruim 10 miljoen mensen in Mali en omstreken wordt gesproken. Waar zijn collega film-makers nog vasthielden aan het Frans, de taal van de voormalige kolonisator, gaf pionier op-vele-fronten Cissé hiermee uitdrukking aan een nieuw zelfbewustzijn voor postkoloniale en zogeheten ‘derde cinema’ naast de dominante filmculturen van Hollywood en de auteurscinema van Europa.

Met zijn speelfilmdebuut Den muso ( The Girl , 1970), over de verkrachting van een jonge vrouw en vooral het magisch-realistische coming-of-ageverhaal Yeelen (1987), de eerste film uit Afrika die een prijs won op het filmfestival van Cannes, verwierf hij de erenaam ‘de vader van de film in Afrika’. Zijn belang voor de filmgeschiedenis werd in 2023 bekrachtigd toen hij in Cannes een ereprijs ontving. Bij die gelegenheid sprak hij zich fel uit tegen de vooroordelen die films uit Afrika nog steeds tegenkwamen bij hun pogingen een internationaal publiek te bereiken.

Dat ze niet aan de uniforme Hollywoodeisen beantwoorden, betekent nog niet dat ze minderwaardig zijn, stelde hij. Deze week gebruikte hij woorden van gelijke strekking op een persconferentie ter gelegenheid van Mali 2025: The Year of Culture: „Het is niet genoeg om films te maken; ze moeten ook zichtbaar zijn. Laten de autorit.