Zeker nu hè. Zeker nú. Zeker nú is er behoefte aan iets leuks, iets lichts, iets liefs.

Zeker nú moeten we ook even ergens om kunnen lachen; moeten we elkaar veelbetekenend aankijken en proosten op een klein moment van ontspanning, en dan verzuchten dat we dit echt even nodig hebben, heel hard nodig – zeker nú. Presentatoren zeggen het als ze vrolijke rubriekjes aankondigen, Linda de Mol zei het toen ze het nieuwe seizoen van Gooische Vrouwen (Talpa) aankondigde en de buren zeggen het als ze een feestje aankondigen waarop ook jíj welkom bent. Welke omstandigheden precies maken dat we dat alles nú harder nodig hebben dan ooit, mag je meestal zelf uit de context opmaken.

De klimaatcrisis? De Amerikaanse verkiezingen? De oorlog in het Midden-Oosten? De oorlog in Oekraïne? De polarisatie? De wintertijd? Je kunt een hoop kanten op. De ‘zeker nu’-s en al haar mogelijke varianten – ‘vooral nu’, ‘juist nu’, ‘in deze tijden’ – voelen zo allesomvattend en alom aanwezig dat er iets enorm onheilspellends van uitgaat. Alsof er iets fundamenteel mis is met de tijd waarin we leven, op een manier die nauwelijks meer te fixen valt.

Des te sympathieker dat de allerlaatste aflevering van De avondshow met Arjen Lubach (VPRO) de titel ‘Vroeger was alles slechter’ meekreeg en een dappere poging deed die doemsfeer enigszins in perspectief te plaatsen. Voor een programma dat sinds 2022 haast dagelijks misstanden aan de kaak stelde, was de toon van deze afslu.