Video Loes Gunnewijk staat aan de rand van het einde van haar bondscoachschap. Nadat de 43-jarige Gelderlandse in 2015 zelf stopte met koersen, keerde ze een jaar later al terug als ploegleider. Niet veel later werd ze bondscoach van de Nederlandse junioren en per 1 januari 2019 ook bij de elites en beloften.

“Ik kijk er met een heel goed gevoel op terug, de laatste acht jaren zijn voorbij gevlogen”, zegt ze voor de camera van WielerFlits . De voldoening is groot als ze mag vertellen welke herinnering uit die periode het mooiste is geweest. “Dat zijn er zo veel.

In het begin van het jaar hebben ze op het KNWU-kantoor een keer uitgekeerd hoeveel medailles we hadden gehaald in die jaren. Dat waren er 55. Er zijn er dit jaar nog weer een aantal heel mooie bijgekomen.

Ik vind het heel lastig om daar echt één punt uit te halen. Wat ook wel weer heel mooi was afgelopen jaar bij het EK dat we bij de vrouwen in alle categorieën de wegkoers wonnen. Dat was nog nooit gebeurd.

Overal is het heel mooi geweest.” Ze werkte met vele toppers, zoals Anna van der Breggen, Annemiek van Vleuten , Marianne Vos , Chantal van den Broek-Blaak , Demi Vollering en sinds dit WK ook met Puck Pieterse . Dat was niet altijd makkelijk voor Gunnewijk, om al die belangen tijdens verschillende kampioenschappen te managen.

Tactische keuzes in de koers werden ook door de buitenwereld soms bekritiseerd. “Leuk is dat niet. Soms was zilver niet goed genoeg.

Aan de andere kant ga je zelf ook altijd .