Na de romans Het smelt , Ik ben er niet en De eerlijke vinder schreef Lize Spit zopas haar eerste non-fictieboek. In Autobiografie van mijn lichaam dissecteert de Brusselse succesauteur haar gehavende, begerende en schrijvende lijf, dat gevormd werd door een afwezige biologische vader, een verslaafde moeder, denigrerende blikken en een ziekelijk gestel. Eind 2021 kreeg de moeder van Lize Spit te horen dat ze slokdarmkanker had.

Voor de mens Lize Spit leidde dat tot een laatste toenaderingspoging tot haar inmiddels overleden mama. Voor de schrijfster Lize Spit werd het de aanleiding voor een openhartig en ontluisterend autobiografisch boek, waarin ze zonder taboes haar lijf en leden maar ook haar jonge leven diagnosticeert. “Veel mensen zien alleen de succesvolle schrijfster, met die haardot als een soort handelsmerk.

Maar daaronder zit ook een constructie met veel verdriet. Ik vond het een bevrijding om daarover te schrijven.” Een onderzoek, samen met de Brusselse schrijfster, naar de verschillende lichamen die één lichaam kan herbergen.

Het lichaam is geen blanco pagina, maar is bij de geboorte al beschreven door al wat erfelijk is. Wat krijg je mee van je ouders, en wat wil je zelf doorgeven. Lize Spit: “Er is nature en er is nurture, en in Autobiografie van mijn lichaam gaat het over beide.

Ik vertel over hoe ik als tiener te horen kreeg dat mijn vader niet mijn biologische vader was, en dat ik net als mijn broer en twee zussen via een zaaddonor werd verwekt. Dat.