Mensenrechtenschendingen zijn van alle tijden. Argentinië, Rwanda en Palestina kunnen ervan meespreken, en doen dat ook. Onder meer bij monde van KVS-dramaturg Gerardo Salinas en stadsdichter Lisette Ma Neza, die voor het Próximamente Festival zoeken naar herinnering, waarheid en gerechtigheid.

Grootmoeders van verdwenen kinderen in Argentinië, kinderen en kleinkinderen van de genocide in Rwanda, slachtoffers van de bloedige oorlog in Israël en Palestina: kunnen zij misschien nog iets aan elkaar hebben? Dat is de vraag tijdens Memoria, verdad y justicia , een filmavond in de KVS in het kader van het Próximamente Festival, dat al enkele jaren artiesten en organisaties uit Latijns-Amerika en de diaspora samenbrengt. Gerardo Salinas was en is als stadsdramaturg van de KVS de initiatiefnemer van Próximamente, dat behalve een festival ook een coöperatief platform is van partners uit Europa en acht Latijns-Amerikaanse landen. Dit jaar is ’Memoria, verdad y justicia’ een van de festivalthema’s.

Het zijn drie sleutelbegrippen in de Argentijnse omgang met de loodzware erfenis van de grote mensenrechtenschendingen tijdens de dictatuur van de opeenvolgende militaire junta’s en autocraten als Jorge Videla tussen 1976 en 1983, waarbij naar schatting 30.000 burgers verdwenen. Die aanpak bestaat uit het opbouwen van de herinnering, het zoeken naar de waarheid en het eisen van gerechtigheid, en leidde er onder meer toe dat voor het eerst in de geschiedenis een burgerlij.