Maar omdat elk kind geboren wordt met het 'Edenbewustzijn', heeft iedereen een magische tijd van bestaan gekend zonder zelfbewuste gedachten. Toen Jezus suggereerde dat we 'worden als kleine kinderen', verwees hij duidelijk naar die zeer jonge kinderen, dat wil zeggen zuigelingen, die zich bewust zijn en heldere ogen hebben, voordat de beweging van de zelfbewuste denkgeest hen heeft vertroebeld. Alleen als we kunnen terugkeren naar een vergelijkbare toestand, naar de staat van het zijn zonder een gevoel van geïndividualiseerde geest (maar deze keer met bewustzijn), ontstaat er spontaan en vrij stromend denken uit de Oorspronkelijke Bron als en wanneer dat nodig is.

"Dat is allemaal goed en wel als je een Wijze bent," zou je kunnen zeggen. "Maar hoe kan ik mijn geest stoppen met door te kletsen? Ik ben maar een kleine oude ik." Toch was iedere Zelf-gerealiseerde Wijze ooit 'kleine oude ik' voor zichzelf, om te beginnen een gewone man op straat.

En ieder van hen vond zijn weg (beginnend vanaf dezelfde plek als iedereen) door dat ding te onderzoeken dat 'geest' heet. Dus hoe te beginnen? Ten eerste moeten we ons realiseren dat 'geest' en 'ik' niet hetzelfde zijn. Als we zeggen: "Mijn geest houdt me voor de gek", of "Mijn geest maakt me gek", begrijpen we dat intuïtief als iets dat los staat van onszelf.

Het is mijn geest, zeggen we, en beschouwen het als een bezit. Zelfs als het waar zou zijn, is een bezit altijd anders dan zijn eigenaar. Mijn huis, mijn auto, mijn familie, .