Iedereen hield van Sven-Göran Eriksson. De oud-voetbaltrainer was al een tijd ziek en overleed maandag op 76-jarige leeftijd met een boodschap: zorg goed voor jezelf en leef je leven. Het waren emotionele, mooie bezoeken die Sven-Göran Eriksson bracht in de laatste maanden van zijn leven, in sommige stadions waar hij successen had gevierd.

Nadat clubs hadden gehoord dat hij leed aan een ongeneeslijke ziekte nodigden ze hem uit voor een laatste bezoek. Een breekbare man die wist dat hij spoedig ging sterven meldde zich in de middencirkel bij IFK Göteborg of bij Sampdoria of waar dan ook en liet zich bedelven onder het applaus. Hij was blij dat hij al die loftuitingen nog had mogen beleven, dat hij al die aardige woorden nog persoonlijk kon horen.

Want iedereen hield van ‘Svennis’, met zijn positieve inslag en lach. De Zweed Eriksson was een bijzondere trainer, maar niet alleen omdat hij aardig was en goedlachs. Hij was leergierig en nieuwsgierig.

Hij brak internationaal door in 1982 door met het vrijwel onbekende IFK Göteborg de UEFA Cup te winnen, als eerste en enige Zweedse club met een Europese beker. Hij, vaak vergezeld door de bevriende trainer en leermeester Tord Grip, maakte ook furore met het spel. Soms pressing, waarbij hij goed had gekeken naar bijvoorbeeld het ijshockey.

Soms ook zeer defensief spelend, op de counter loerend, als hij dat nodig achtte. Hij schakelde van mandekking naar zonedekking. Hij was geïnspireerd, net als velen in Scandinavië, d.