De Brusselse rapper LeBlanc laat zich niet klein krijgen. Met Nog steeds op een zoektocht brengt hij een compromisloos debuut uit dat even rauw en energiek is als de weg die hij aflegde. “Ik ben een overlever,” rapt Brusselaar Daan De Witte, alias LeBlanc, op 'Stop met slapen'.

Met trots, omdat hij ondanks tegenslagen nog steeds doet wat hij het liefst doet: muziek maken. Door de mix van kwetsbare raplijnen en snelle elektronische beats met veel autotune-effecten komt die muziek nog harder binnen dan voorheen. “Mijn carrière leek na een finaleplaats in De Nieuwe Lichting definitief vertrokken, maar op persoonlijk vlak kreeg ik het zwaar te verduren,” vertelt hij in café Chicago.

“Door omstandigheden kon ik ineens niet meer thuis blijven wonen, en bevond ik me alleen in een leeg appartement. Het was heel dubbel: ik kon me volop op mijn muziek focussen, maar tegelijk voelde ik me eenzaam en belachelijk onbegrepen.” Die interne struggle is te horen op zijn debuutalbum Nog steeds op een zoektocht .

LeBlanc fileert daarop zijn compensatiedrang – die ontstond nadat men hem op school 'kleine' begon te noemen – en relaties die stukliepen – omdat hij niet kon geven wat er verwacht werd ('Leer mij hoe het voelt'). Niet alles wat daaruit groeide is slecht. “Toen mijn hart een eerste keer werd gebroken, hier vlakbij, op het Sint-Katelijneplein, ben ik erover beginnen te rappen.

” Zijn bikkelharde geluid is het resultaat van uren experimenteren in de studio met Ru.