Theatermaker Laura van Dolron had lang een hekel aan liefdesliedjes – ze voelde zich er altijd zo eenzaam door. Maar in 2022 schreef ze zelf een liefdesverhaal: haar voorstelling De Uitnodiging . Want ja, nu was ze verliefd, en dat was het enige waar ze een voorstelling over kón maken.

De man in kwestie zette ze als een trofee naast haar op het podium. Avond na avond zat hij daar, in lotushouding. Nog geen jaar eerder was het enige waar Van Dolron een voorstelling over kon maken de scheiding van de vader van haar twee dochters.

Geen Verhaal heette die voorstelling. Het was ongemakkelijk om haar zo te zien, wankel en trillend, schreven recensenten. Elke avond weer doorvoelde ze de pijn voor de toeschouwer, „bijna een te grote verantwoordelijkheid” voor het publiek, aldus NRC .

Ook De Uitnodiging was soms ongemakkelijk. Omdat ze zó verliefd was op de persoon naast haar op het podium, dat je de neiging had om te denken: ja, tortelduifjes, nou weten we het wel. „Gelukkige mensen zijn algauw irritant”, zei ze in die voorstelling.

„Maar als je nooit naar gelukkige mensen kijkt, vergeet je dat ze bestaan.” Geen Verhaal en De Uitnodiging waren elke avond anders, omdat haar gevoelens over de scheiding en de liefde elke dag veranderden, en tussen de privé-Laura en podium-Laura zit nauwelijks een scherm. „Theater is een plek om oprecht te zijn”, staat groot op haar website, omdat „in het ‘echte’ leven al genoeg wordt gedaan alsof”.

Al meer dan twintig jaa.