De beroemde textielkunstenaar Lara Schnitger leek een beetje vergeten in haar geboorteland. Deze maand is haar werk weer te zien in een Nederlands museum. Met haar feministische protestmarsen, Suffragette City, brengt ze haar kunst in beweging. „Alleen een slogan is niet zo inspirerend.”
1 month Ago
Het is zondag 18 augustus, het is warm, en de festivalgangers op het Lowlands-festival in Biddinghuizen slenteren van het ene concert naar het andere. Sommigen strijken neer bij de picknicktafels nabij het Heinekenpodium, waar scharen en stoffen op liggen. Het is hier dat, ineens, van alles gebeurt.
Twee mensen vouwen een quilt uit tot spandoek, met daarop een vrouwengestalte en de woorden ‘A Dress is Not a Yes’. Anderen pakken lange stokken waar lingerie en textiel omheen gespannen zijn. Dan komt er een vrouw met bruine krullen tevoorschijn.
Over haar T-shirt draagt ze een lang donker gewaad, ze heeft een megafoon in haar hand waarmee ze de aandacht vraagt: omstanders zijn welkom om mee te lopen in een protestmars tegen slutshaming, Suffragette City geheten, die nú gaat vertrekken. „Wij vrouwen willen kunnen dragen wat we willen, en zonder lastig te worden gevallen! A dress is not a yes!”, roept ze en ze zet de stoet in beweging, over het terrein. „No means no!”, roepen festivalgangers in koor mee met deze protestmars die ook iets weg heeft van een religieuze processie.
De optocht heeft een statige schoonheid. Dat is geen wonder, want het is een initiatief van Lara Schnitger (55): een gevierd Nederlands-Amerikaanse beeldend kunstenaar, die in haar textielkunst discussies over stereotypen, sekseongelijkheid en solidariteit verwerkt. De aangeklede stokken heten Slutsticks : sculpturen die ze zelf al jaren maakt, maar deze keer door festivalgangers zijn vervaardig.
Copyright @ 2024 IBRA Digital