Het is zo’n onderwerp dat al snel gezucht en gesteun oplevert. De aanzwellende maatschappelijke discussie over sierbloemen en hun milieu-impact heeft alle ingrediënten om te ontaarden in polarisatie en het gevoel dat er wéér iets leuks wordt ‘gecanceld’. Zeker in Nederland zijn bloemen sterk verweven met tradities: van tulpenbollen tot bloemencorso’s tot ‘dank voor die bloemen’.

Maar die tradities komen toch echt in een ander daglicht te staan. Door recente onderzoeken over de schadelijkheid van pesticiden voor natuur en mens, en doordat de houding ten opzichte van in- en uitgevlogen bloemen begint te kantelen, rommelt het al een tijdje rondom de sierbloem. De gemeenten Zutphen, Den Haag en Apeldoorn deden boeketten bij vieringen en jubilea in de ban vanwege de milieuschade.

In meerdere provincies krijgen omwonenden van bloemenvelden van rechters gelijk over hun zorgen over pesticiden. Door een Franse rechter werd eind oktober een verband vastgesteld tussen langdurige blootstelling aan pesticiden op snijbloemen en de dood van de dochter van een bloemiste. De jaarlijkse opening van de Keukenhof gaat steevast gepaard met protestacties.

De bloemenmoraal verandert, kortom. En dat is op zichzelf prima: rituelen en tradities horen áltijd mee te bewegen met nieuwe ideeën en opvattingen. Maar juist omdat deze discussie zo raakt aan diepgewortelde tradities moet die open, en met compassie gevoerd worden.

Kleine ondernemers zoals bloemisten zitten bijvoorbeeld vaa.