Joost Conijn heeft een ronddraaiend huis gebouwd. In Almere, met z’n eigen handen, en af en toe die van een stagiair. Als kunstwerk past het daarmee perfect in Conijns oeuvre, dat onder andere bestaat uit een zelfgebouwd vliegtuig, een zelfgebouwde auto die rijdt op hout en verschillende films over mensen aan de rand van de maatschappij – maar daarover later meer.

Eerst zijn huis: dat is rond, zo’n tien meter hoog, de ene helft van stucplaten, de andere helft van glas. En het belangrijkste: het kan dus draaien. Op deze heldere, zonnige winterdag klimt Conijn op een simpele, rode, enigszins ouderwetse Gazelle-racefiets aan de rand van het glas en begint te trappen – niet eens hard, het is eerder alsof hij even lekker uitrijdt na een hellinkje.

Toch begint het huis te bewegen, rustig, gestaag, vanzelfsprekend bijna. „Ik redeneerde”, aldus Conijn, „een beetje wielrenner produceert 300 watt. Ik ga, heel bescheiden, uit van 150 watt – dan moet je zo’n 460 keer trappen om het huis helemaal rond te laten gaan.

Dat is een minuut of drie, drie-en-een-half. En het mooie is: het kost nauwelijks moeite, het gaat allemaal heel soepel, terwijl één mens toch een heel huis in gang zet.” Waarom zou je dat willen? „Ik draai om de zon.

Op dit moment wil iedereen zonne-energie, plaatst zonnepanelen op z’n dak met zo’n zoemende warmtepomp ernaast. Dat doet iedereen op precies dezelfde manier, alsof die panelen de enige oplossing zijn in de energietransitie. Maar dat .