‘We zullen gezamenlijk wegzinken in een oceaan van wanhoop”, zei Frans Timmermans twee jaar geleden met gevoel voor dramatiek. Hij sprak op een conferentie in Rotterdam over de gevolgen van klimaatverandering in Afrika – die voorlopig veel groter zijn dan in Europa. Timmermans was toen nog klimaatcommissaris van de Europese Unie en pleitte voor meer samenwerking tussen het Europese en Afrikaanse continent.

Want, zei de Eurocommissaris, „zonder succes in Afrika is succes in Europa onmogelijk”. Timmermans wees erop dat landen klimaatverandering alleen samen het hoofd kunnen bieden. Ook al dragen Afrikaanse landen nu nog niet zoveel bij aan de uitstoot van broeikasgassen, de betekenis van Afrika bij het voorkomen van verdere klimaatontwrichting mag niet worden onderschat.

Zo’n 600 miljoen Afrikanen hebben helemaal geen toegang tot elektriciteit en bijna een miljard Afrikanen koken op zeer verontreinigende brandstof, zoals hout en petroleum. Hoewel zo’n 20 procent van de wereldbevolking in Afrika leeft, was het continent in 2022 volgens de website Our World in Data slechts verantwoordelijk voor 1,42 gigaton CO 2 – ongeveer 3 procent van het totaal. Wat betekent het als dat in de toekomst verandert? Afrikaanse landen hielden vorig jaar voor het eerst een eigen klimaattop, in Kenia.

De driedaagse conferentie werd afgesloten met een oproep tot actie, de Nairobi-verklaring . Hoe kan het, vroegen de deelnemende staats- en regeringsleiders zich in die verklaring af, dat.