Celia Kalthof (29) werd op haar zevende ontvoerd door haar moeder naar het buitenland waar ze jarenlang van stad naar stad en van land naar land verhuisde. "Mijn moeder zei dat we weggingen vanwege mijn veiligheid." Celia verdween op 27 juli 2002 en was toen zeven jaar.

"Door mijn moeder dacht ik dat mijn vader een monster was." De vechtscheiding van haar ouders heeft "een litteken achtergelaten dat niet meer goed te maken is", vertelt Celia aan L1. Sinds enkele jaren woont Celia weer in Nederland waar ze als arts in opleiding werkt.

"Bij mijn ouders ging het er alleen maar om hoe ze de ander pijn konden doen. Ze waren zo blind dat ze niet meer nadachten over de gevolgen voor mij." Ze vervolgt: "Mijn moeder is verbaal heel sterk.

Ik werd geïnstrueerd wat ik moest zeggen, want anders dreigde ze me naar mijn vader te sturen, waar ik heel bang voor was. Ik kon als kind daar niet doorheen prikken. Psychisch misbruik is niet zo zichtbaar.

Ik heb de verantwoordelijkheid gemist van de politie en van de Raad voor de kinderbescherming." Uit de bubbel Het beeld dat Celia van haar vader had, kantelde in haar late tienerjaren. "Rond mijn 19de werd ik toch nieuwsgierig naar mijn vader.

Ik logeerde vaak bij vriendinnen en zag dat het anders kon. Vriendinnen zeiden tegen mij dat het niet oké was hoe het er aan toe ging thuis. Na de middelbare school ging ik in het buitenland studeren en kwam ik uit de bubbel.

Ik kreeg wel eens berichten via facebook van nichten. Zij gaven aan dat mijn v.