Wie is dat, achter dat grote scherm, wie is die schim die vogels doet verschijnen, met een paar vegen inkt mensen creëert, een boom laat groeien? God? Een van de Kami, de natuurkrachten die het leven bestieren die in het Shinto-geloof worden vereerd? Op het scherm dat als achtergrond dient voor Whispering a Prayer , de nieuwe voorstelling van choreograaf Zino Schat, ontwikkelt de tekening zich steeds verder. Van een harmonieus, simpel beeld met enkele vogels, tot een schrikbeeld dat al te herkenbaar overkomt. Schat werkt in Whispering a Prayer samen met de Japanse beeldend kunstenaar Daijiro Hama.

Hij is het die de taferelen creëert die zowel achtergrond als illustratie zijn van de interacties tussen de drie dansers op de vloer, Giulio Hoxhallari, Alice De Maio en Nagga Giona Baldina (het getal drie verwijst naar het harmonieteken Mitsudomoe). Als in een prelude zien we Hoxhallari en Baldina in rust naar vage beelden kijken en luisteren naar een onduidelijke tekst. De Maio speelt met een rode lichtbal op het scherm.

De stevige beat in de soundtrack van Simone Giacomini in het eerste deel van de choreografie zet zich door in de lichamen van de dansers, die hun heupen, schouders en torsen laten meebewegen op de ritmische impulsen. Ze trekken grote bogen met hun armen en benen en laten die soepel overgaan in extreme off-balanceposes of doorvloeien naar bewegingen op de vloer. Intussen verschijnen meer vogeltjes op het scherm, alsof ze zijn opgeschrikt door de activiteit én.