"Ik had niet gedacht dat mijn politieke carrière zo zou eindigen", verzuchtte Arib in de rechtbank. Volgens haar heeft de kwestie grote impact gehad op haar en haar gezin. Ze zegt dat er met veel 'modder is gegooid', terwijl ze niet het gevoel had dat ze zich tegen de anonieme melders kon verdedigen.

Na de meldingen vroeg Aribs opvolger als Kamervoorzitter Vera Bergkamp namens het presidium (het dagelijks bestuur van de Tweede Kamer) om het onderzoek, dat concludeerde dat er sprake was van een 'sociaal onveilige werkomgeving' . In NRC hadden anonieme melders het over 'een schrikbewind, machtsmisbruik en grensoverschrijdend gedrag'. Arib zou ambtenaren hebben uitgesloten en haar stem naar hen hebben verheven.

Ambtenaren konden haar hier niet op aanspreken. De onderzoekers bevestigden dat de meldingen klopten. Maar volgens Aribs advocaat Gert-Jan Knoops was het niet aan het dagelijks bestuur van de Tweede Kamer of de ambtelijke leiding – dus niet aan Bergkamp – om te beslissen om een onderzoek te doen naar een collega-Kamerlid.

Dat mag volgens hem alleen het College van onderzoek integriteit doen. Het hele onderzoek is daardoor ondeugdelijk, betoogt hij. Ook zegt hij dat Arib niets hoorde van de onderzoekers, terwijl zij 'lang de deur heeft opengehouden voor medewerking'.

Advocaten van de Tweede Kamer en hoogleraren die bij het onderzoek betrokken waren, bestrijden dat. Zij zeggen dat Arib zelf actief haar best heeft gedaan om geen informatie over de meldingen te krijgen..