In een keurige familiewoning danst een jongen op een deuntje vol rinkelende belletjes. Achter hem bungelen rode en witte sokken boven de open haard; naast hem waakt de kerstboom over een berg cadeautjes. De jongen – kleine Timmy – zingt het liedje zuiver mee: zijn kinderstem is even zoet en aandoenlijk als zijn rendieren onesie .

Ieder element is aanwezig voor een standaardclipje bij een standaardkerstnummer. Behalve Timmy’s ouders. „ The only thing I want on Christmas Day, is my mom and dad who were taken away ", zingt Timmy, die gedurende de hele clip omringd wordt door groene knuffeluilen.

Zijn bruine ogen staan bezorgd. Hij weet namelijk ook precies wie er achter de verdwijning van zijn ouders zit: „ An owl with a BBL who said I should have studied .” Aan lezers die niet de ganse dag op sociale media zitten valt na deze eerste alinea al een heleboel uit te leggen.

De korte versie van die uitleg luidt: de muziekvideo ‘Bring my parents back’ is het meest recente resultaat van de snel ontsporende (en vrij geniale) marketingstrategie van taal-leer-app Duolingo. Voor de lange versie van de uitleg moeten we even een paar stappen terugdoen in de tijd. Duolingo gaat al een jaar of dertien mee, evenals zijn mascotte: een groene uil die Duo heet.

Gebruikers van de app leren een taal door elke dag een paar opdrachten te maken. Om ervoor te zorgen dat je de app daadwerkelijk dagelijks gebruikt, stuurt Duo veelvuldige pushmeldingen wanneer je je taalcursus een dagje dr.