Als de bewoners van Vaires-sur-Marne op zaterdagochtend uit het raam kijken, loopt er een oranje gloed door het slaperige voorstadje van Parijs. Al dat oranje is op weg om te zien hoe er vandaag roeigeschiedenis geschreven gaat worden met Karolien Florijn, die als eerste Nederlandse ooit olympisch goud kan winnen in de skiff, de eenpersoonsboot. En wie weet wordt er ook een bijzondere prestatie herbeleefd met skiffeur Simon van Dorp, die ook kans maakt goud te winnen.

De laatste keer dat een Nederlandse man in een skiff goud won, was in 1968: Jan Wienese op de Spelen van Mexico-Stad. Karolien Florijn is al 32 wedstrijden in de skiff ongeslagen, tweevoudig Europees kampioen en de eerste Nederlandse die in de skiff wereldkampioen werd – twee keer achter elkaar. Verrassend is het dan ook niet als ze in de olympische finale binnen honderd meter aan kop ligt.

Vanaf de tribune kijkt iedereen rustig toe: dit verloopt volgens plan. Totdat in het middenstuk de Nieuw-Zeelandse Emma Twigg opeens steeds dichterbij schuift en Florijn het wat moeilijker lijkt te hebben. „Kom op, Karo”, roept Tone Wieten – gouden medaillist van de dubbelvier – naar het grote videoscherm.

Hij is bepaald niet de enige, steeds meer toeschouwers schuiven steeds onrustiger op hun stoelen. Het zal toch niet zo zijn dat ze uitgerekend deze wedstrijd verliest? Wanneer Florijn over de finish komt, is niet alleen de opluchting bij het publiek groot, maar is die ook van het gezicht van Florijn te lezen. De a.