‘Volendam is geschrokken’, kopte een krant in 1928 toen Josephine Baker voor het eerst naar Nederland kwam. Het bericht erbij luidde: „De bevolking van Volendam, die tot hare verbazing Josephine Baker een costuumdans op klompen zag uitvoeren op den publieken weg, betoonde zich tegenover haar bewegingen uiterst gereserveerd.” Het waren deze bewegingen waardoor Josephine Baker (1906-1975) als eerste zwarte superster aanbeden werd door heel Frankrijk en Europa (op dat ene dorp dat weerstand bood na dan).

Al dansend wist ze stereotypen te ironiseren en te gebruiken, en strijdend kwam ze op voor gelijke rechten. Baker had één droom. Het enige probleem was dat die droom dermate utopisch was, dat die tot mislukken gedoemd was.

In de prachtige documentaire De droom van Josephine Baker (Andere Tijden Special, NPO 2) trappen Astrid Sy en Femke van Wiggen het jubileumjaar van Josephine Baker af, die in 2025 vijftig jaar dood is. Er wordt niet alleen over haar leven, haar verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog en de discriminatie in de Verenigde Staten verteld, maar ook over haar kinderboek De Regenboogkinderen , geïllustreerd door Pieter Worm. Het verhaal gaat over een kippenfamilie waarvan één kippetje zwart is, terwijl iedereen alleen de witte kippetjes lief vindt.

Baker – zelf als achtjarige al aan het werk gezet bij een wit gezin, waar ze in hetzelfde verblijf als de honden sliep en misbruikt werd door de baas – wilde laten zien dat een uitgestoten zwart kippetj.