Eindelijk eens wat goed nieuws in deze donkere dagen: de ontsnapte mooie valkparkiet van Bettie uit Harkema is terecht! Een oplettende volger van ons WâldNet zag 'm in een boom zitten, paar dagen terug, en belde meteen de ongeruste eigenaresse. Die had haar telefoonnummer op deze site achtergelaten, in onze rubriek Kwijt . 'Hij kwam meteen naar me toe, herkende me gelijk.

Ik ben heel erg blij' , zei Bettie mij en ze klonk ook echt gelukkig. Net als alle Harrekieten leefden wij afgelopen week mee met haar en haar verdwenen parkieten, nogal logisch. De (andere) weggevlogen grasparkietjes, een handjevol dat kans zag om uit het verwarmde buitenverblijf te ontsnappen, zijn nog niet op hun vaste adres teruggekeerd.

Maar er is zeker hoop dat ook deze vogels eerdaags weer thuis komen. Want zodra ze hongerig worden gaan ze wellicht op huis aan. De vogeltjes werden, zo vertelde Bettie mij, met zachte hand grootgebracht en ze zijn dus van huis uit niet gewend om zelf op zoek te moeten naar voedsel.

Het kan ook wel fout aflopen. In het ergste geval raken de ontsnapte parkietjes verzwakt en vallen dan ten prooi aan een kat of een roofvogel. Even niet aan denken.

Zelf heb ik een hond en ik zou werkelijk geen oog dicht doen als Koekie ontsnapt en een nachtje op stap zou gaan, ik bedoel: zonder enig bericht! Dat ik niet eens zou weten waar ie uithangt. 'Wat heb je nou aan een hond?' schamperde Wytze van der Veen, vooraanstaand bestuurslid van volièrevereniging De Woudzangers uit Drogeham.