‘Kinderen zijn meesters in het aanpassen van hun taalgebruik”, zegt Melissa Schuring . In haar promotieonderzoek (Katholieke Universiteit Leuven) onderzocht ze hoe vaak Vlaamse kinderen van de basisschoolleeftijd Engels gebruiken in hun Nederlands. Onder elkaar doen die kinderen dat duidelijk meer dan wanneer ze met een volwassene spreken.

En als je ze een rol laat spelen, varieert het heel erg. Spelen ze een gamer, rapper of voetballer, dan gebruiken ze meer Engels. Spelen ze een boer, een juf of een ‘eerste minister’, zoals dat in Vlaanderen genoemd wordt, dan gebruiken ze nauwelijks Engels.

Daarmee heeft Schuring aangetoond dat het Engels voor die kinderen een stijlelement is, iets wat ze al dan niet, afhankelijk van de situatie, aan hun Nederlands kunnen toevoegen. Schuring vroeg ook aan volwassenen hoe zij denken over die Engelse woorden die jonge kinderen in de mond nemen. Dan blijkt dat er gedacht wordt dat kinderen véél Engels gebruiken, en pubers héél veel.

„Het wordt systematisch overschat”, zegt Schuring. „En in de media wordt dat vaak nog verder uitvergroot. Hoe sommige kranten hierover schrijven is vaak erg defaitistisch.

‘We begrijpen onze kinderen niet meer.’ Of: ‘Het Nederlands verdwijnt langzaam.’” Maar dat speelt helemaal niet.

Het Nederlands van deze kinderen is prima. „Engels is voor hen een soort seasoning , afkruiding, iets waar ze hun taal mee opsmukken, om een bepaalde stijl aan te nemen.” Schuring had 26 jonge proef.