Bij de volgende zin zal ik demonstreren hoe je met slechts een woord het grootste deel van je lezers kwijtraakt. Het is Wereld Veganismedag. Althans, wanneer u dit op 1 november leest.

Geen woord kan op zoveel aversie rekenen als het V-woord en dat terwijl de meeste mensen niet eens weten wat veganisme betekent. Een dieet, denken sommigen. Een religie, denken anderen.

Iets wat we met wortel en tak moeten uitroeien, denkt mijn BBB-stemmende buurman. Ik was al zeker drie jaar veganist voor ik de definitie ervan las. Die stamde uit 1951.

Leslie Cross, vicepresident van de Vegan Society, definieerde veganisme als: “de doctrine dat de mens zou moeten leven zonder andere dieren uit te buiten”. Die definitie presenteerde hij in een wereld waarin het wel uitbuiten van dieren zo vanzelfsprekend was, dat het niet eens een naam had. De term daarvoor werd pas in 2001 geleverd door sociaal psycholoog Melanie Joy.

Carnisme noemde zij de overheersende ideologie die met behulp van de drie ennen het uitbuiten van dieren voor menselijk gewin goedpraat: het zou Natuurlijk, Normaal en Noodzakelijk zijn. Diezelfde ennen zijn in de loop van de geschiedenis vaker gebruikt. Lijfstraffen op scholen, vrouwen onderdrukken, slavernij, het is allemaal natuurlijk, normaal en noodzakelijk bevonden tot we inzagen dat het geschifte gruwelijke gewoontes waren die moesten worden afgeschaft.

Per cultuur dicteren de regels van carnisme welke dieren nooit mogen worden gegeten en welke wel. De meeste dieren mo.