De 25-jarige Roxana uit Roemenië kwam een jaar geleden samen met haar verloofde naar Nederland. Nederland leek hun een land waar de mensen ruimdenkend zijn. En bovendien een goede plek om hun vaardigheden te verbeteren.

Roxana studeerde in Roemenië grafische vormgeving en public relations aan de universiteit. Ze had gehoord dat ze in Nederland vooral bij grote, internationaal georiënteerde bedrijven in Amsterdam moest solliciteren. Ze spreekt geen Nederlands, maar haar Engels is goed genoeg voor een baan als grafisch vormgever.

Het lukt tot dusver niet om werk in haar eigen vak te vinden. Dus werkte ze al eens anderhalve maand in een distributiecentrum, en daarna enkele maanden in een restaurant. Daar spraken haar collega’s alleen Nederlands.

Nu werkt ze in een ander, Roemeens restaurant in Bussum, waar zowel Roemenen werken als mensen die in Nederland geboren zijn. „Zo leer ik Nederlands”, zegt ze, „en blijf ik ook verbonden met mijn eigen cultuur en tradities.” De ervaring van Roxana, die niet met haar achternaam in de krant wil, is niet uniek.

Ongeveer twee van de vijf migranten die zijn opgeleid in de kunsten of de sociale wetenschappen, zoals Roxana, werken in Nederland onder hun opleidingsniveau. Dat is vergelijkbaar met de overkwalificatie onder alle hoogopgeleide migranten hier. Dat is wel duidelijk meer (8,5 procentpunt) dan onder de hoogopgeleide werkenden die in Nederland zijn geboren.

Veel van deze hoogopgeleide migranten, met verschillende soorten.