Door de gemoderniseerde versie van de betekenisvolle game ‘Legacy of Kain: Soul Reaver’ wordt game-redacteur Len Maessen weer helemaal teruggeslingerd naar 1999. Als dertienjarige viel ze als een blok voor de game-protagonist Raziel – een uitgemergelde blauwe man met gloeiende ogen.
2 weeks Ago
Het was 1999, het jaar van de boybands. Ik was een dertienjarig meisje, en met één blik op de cover was ik op slag verliefd. Nee, niet op zo’n blonde schoonheid, maar op een uitgemergelde blauwe man met donkere haren, gloeiende ogen, en een ontbrekende onderkaak.
Zijn naam was Raziel, en hoewel hij ooit boybandlooks had gehad, maakte een giftige cocktail van verraad en hoogmoed hem tot iets dat me veel meer fascineerde – een venster op een wereld waarin videogames iets te vertellen konden hebben. Dit jaar vieren we Raziels 25ste verjaardag – en nu de gemoderniseerde versie van zijn game deze week in mijn handen valt, vier ik 25 jaar volwassen gameverhalen. „Kain wordt vergoddelijkt”, spreekt Raziel plechtig, in de eerste minuten van de game Legacy of Kain: Soul Reaver.
„Hij was ooit een sterfelijke, net zoals ons allen. Maar zijn minachting voor de mensheid spoorde hem aan om mij en mijn broeders te scheppen..
.” Deze openingsmonoloog zit 25 jaar later nog in mijn hersenen gegroefd. Nooit eerder had een gamepersonage zijn mond opengetrokken om er zo’n indrukwekkend stemgeluid uit te laten rollen.
Nooit eerder had ik dergelijke galmende volzinnen in een game gehoord. Tijdens Soul Reaver is Raziel, ingesproken door stemacteur Michael Bell, continu aanwezig. Zijn drijfveren zijn ronduit Shakesperiaans: eeuwig gekrenkt door vampierenkoning Kain, die schijnbaar uit jaloezie Raziels vleugels kapot trok en hem in een put vol brandend zuur liet gooien.
Woedend is R.
Copyright @ 2024 IBRA Digital