De jaloezieën zijn dichtgetrokken in het huis waar Anna en haar moeder wonen – en in Anna’s hoofd. Het toneelbeeld is kil, wit, onpersoonlijk. Anna (gespeeld door de actrice Selin Akkulak) is een achttien-jarig meisje, dat op haar elfde werd gediagnosticeerd met een bipolaire stoornis.

De medicatie die haar psychiater (een gereserveerde Renée Soutendijk) haar voorschrijft, voorkomt psychoses, maar Anna is zich de laatste tijd gaan afvragen of ze er niet ook iets door is kwijtgeraakt. Als achtjarig kind schreef ze verhalen, we krijgen er een paar voorgelezen, en die waren nogal duister, surrealistisch, lichtelijk luguber, maar bijzonder goed geschreven, zeker voor een kind van die leeftijd. Haar psychiater en haar moeder bevestigen dat schrijftalent maar zuinigjes, huiverig als ze zijn voor Anna’s gevoelens van zelfoverschatting, die horen bij de ziekte.

Hoe dan ook, schrijven lukt tegenwoordig niet meer. Anna krijgt niks meer op papier. Wellicht, denk ze, komt haar creatieve gave weer tot leven als ze zou stoppen met de pillen.

In westerse landen groeit het aantal kinderen en jongeren met mentale problemen de laatste jaren in een zorgwekkend tempo. Dat maakt de vraag hoe om te gaan met jonge mensen in geestelijke nood tot een urgente. The Almighty Sometimes, een stuk geschreven door de Australische shooting star Kendall Feaver, laat zien waar je zoal tegenaan kunt lopen als je iemand in geestelijke nood probeert te helpen.

Het verband tussen Anna’s schrijftalent e.