Alles is in beweging in de Mozart-opera Idomeneo . Op het toneel verbeelden dansers en rode draden verborgen gevoelens en de verbondenheid tussen de hoofdpersonen. In de wereld van de Belgische regisseur en choreograaf Sidi Larbi Cherkaoui (48) kunnen mensen zich aan veel vastklampen, maar niets biedt houvast.

„We wankelen op het koord van het bestaan”, schetst hij. „Zo ervaar ik het. Dat gezichtspunt groeide uit tot de handtekening onder mijn kunst.

” Cherkaoui buigt zich bij De Nationale Opera in Amsterdam over Mozarts Idomeneo, koning van Kreta en een Griekse overwinnaar in de tienjarige oorlog tegen Troje. Met de kusten van zijn thuisland in zicht stuurt zeegod Poseidon een storm om hem te verzwelgen. De angstige vorst weet te ontsnappen aan de dood met de belofte het eerste levende wezen te offeren dat hij na zijn redding zal tegenkomen.

Dat blijkt – goden vragen hoge prijzen – zijn zoon Idamante te zijn. Ook bloeit er een liefde tussen Idomeneo’s zoon en de Trojaanse krijgsgevangene Ilia. Haar volk en vader werden mede door de teruggekeerde koning vermoord.

En dan biedt het Kretenzer hof nog onderdak aan de eerzuchtige Griekse prinses Elektra, die ook naar de hand van kroonprins Idamante dingt. Het is een drama met de leidraad: wie liefde heeft, bezit geen macht en wie macht heeft, bezit geen liefde. Eind januari.

Na wekenlang oefenen in de studio wordt het tijd voor de eerste podiumrepetities. De zangers druppelen binnen. De toneelknechten leggen op de vlo.